نوشتنِ کردی کرمانشاهی با الفبا و رسم‌الخط فارسی
نوشته شده توسط : غلامرضا بدری

قسمت دوازدهم

تفاوت زبان نوشتار و زبان گفتار :

مشکل اصلی این است که رسم‌الخط و دستورزبان برای زبان نوشتاری ابداع شده است ، رسم‌الخط و دستور زبان فارسی با توجه به مقتضیات زبان نوشتاری فارسی ، صداهای موجود در آن و ساختار واژگان و جمله در آن درست شده است. در حالی که گویش کردی کرمانشاهی یک زبان محاوره‌ای و گفتاری است. ما یک زبانِ گفتاری و عامیانه را می‌خواهیم با زبانِ نوشتاری بنویسیم. ساخت زبان گفتار با نوشتار متفاوت است. نوشتار و گفتار در نوع و چینش واژگان ، نحوه‌ی ارتباط آن واژه‌ها ، اِعراب‌‌گذاری و حذف و اضافه شدن نشانه‌ها و حروف ، استفاده از اصطلاحات و زبانزدها و دخیل شدن گویش‌ها و لهجه‌ها ، دخالت لحن و حالت بیان در گفتار و ... با هم تفاوت دارند و این موضوع کار را پیچیده می‌کند.

حتی برای نوشتن لهجه‌ی فارسی هم در نحوه‌ی رعایت دستورزبان فارسی مشکل وجود دارد ، چه برسد به این که برای لهجه و گویش دیگری از آن استفاده کنیم. فرض کنید بخواهیم مطابقِ لهجه‌ی مردم تهران متنی را بنویسیم. مثلِ بعضی نویسندگان معاصر که سعی بر نوشتن گفته‌ها و اصطلاحات و ... مردم تهران کرده‌اند. این مطابقت هر لحظه مشکلی ایجاد می‌کند.

مثلاً در فارسی می‌نویسند « او را به خانه‌ی مادرش ببر. » ، امّا می‌گویند « ببرش خانه‌ی ننش » و در کردی می‌گویند « بِوَرَی مال دالگِی ». این جمله‌ی گفتاری کردی را نمی‌توان با قواعد دستوری جمله‌ی اوّل نوشت ، مثلاً اگر فعل را بیاوریم آخر جمله و بنویسیم « مال دالِگی ِبوَرَی » جمله بی‌معنی می‌شود. گرچه حقّ نداریم چنین کاری بکنیم. در جمله‌ی فارسی « او را به خانه‌یِ مادرش ببر » شش واژه وجود دارد و اینجا سه واژه. حتی اگر تعداد واژگان برابر باشد نمی‌توان به طور مکانیکی چینش کلمه‌ها را عوض کرد و اگر هم بخواهیم این کار را بکنیم مترادف تک‌تک واژه‌ها وجود ندارد که در جای آنها قرار دهیم و اگر به فرض محال این چنین هم باشد و بتوانیم این کار را بکنیم جمله‌ی کردی دیگر معنی و مفهوم خود را از دست می‌دهد.

تنها کاری که در مورد جمله‌ی بالا می‌توان کرد اصلاح شکل نوشتاری واژه‌ی « بوَرَی » به « بوه‌ره‌ی » است با این تحلیل که این واژه چهار جزء دارد : « بِ + وه + ره + ی » و شامل اجزاء زیر است :

 بِ ( علامتِ فعل امر ) + وه ( بنِ مضارع فعلِ بردن با تغییر شکلِ حرف « ب» به « و » ) + نشانه‌ی مفعولی در فعل متعدّی + ضمیر متصلِ مفعولی سوّم شخص مفرد ،

 چون حروف اصلی کلمه را نباید و نمی‌توان با نشانه‌های « ـَ ، ـُ ، ـِ » نوشت ، پس بُنِ مضارع فعل بُردن را هم نمی‌توانیم به صورت « وَ » بنویسیم ، همان‌طور که در مورد تمام افعال مشابه این موضوع صادق است. در مورد علامتِ مفعول هم همین طور.





:: بازدید از این مطلب : 140
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : جمعه 14 دی 1397 | نظرات ()
مطالب مرتبط با این پست
لیست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه: